Ég er að verða celebrity :)

Sigrún mágkona "hörbó" náði mér aldeilis í síðustu færslu.   Hún er alltaf að reyna að frelsa mig. Kannski maður slái til og reyni enn einu sinni að þræla í sig svo sem einum dunki af tei (síðasti rann út yfir síðasta söludag)

Annars er ég bara hress(ari) núna. Við húsbandið erum að fara að hitta skemmtilegasta fólk í heimi í kvöld - sunnudagaskólagengið (án gríns, já það er skemmtilegasta fólk í heimi). Borða góðan mat og hlusta á uppáhalds vínilplöturnar okkar. Eini gallinn er að það er svona þema. Maður á að vera einhver frægur. Ofboðslega frægur.  Ég er búin að svitna yfir þessu alla vikuna og argast út í Guðrúnu Helgu skipuleggjara, eins og maður eigi einhverja celebrities búninga á lager? 

 

En ákvörðun var tekin í skyndi í dag, ég ætla að brjóta gegn mínu innsta eðli og vera einhver sem er mjög ólík mér.

Ekki segja neinum. ....

En ég ætla að vera ....

nei, ekki Britney Spears........

 

Ég ætla að setja á mig svuntu og vera Betty Crocker

Ég er pirruð

Ég er pirruð þessa dagana. Já gott ef ekki vikurnar.

Það helsta sem pirrar mig:

Það pirrar mig hvað ég er löt.  Ég finn engan drifkraft, öll verkefni framundan kalla á stórt Oh! í huganum.

Það pirrar mig að ég skuli ekki geta haldið áætlun með líkamsrækt 4-5 sinnum í viku. Ef það eru ekki fundir sem dragast von úr viti, þá er það ófærð (já ég veit að strangt til tekið telst það líkamsrækt að eyða hádeginu í að reyna að moka sig út af bílastæðinu), eða yfirgengileg þreyta svo það er ekki vitundarvon að vakna kl. hálf sex og drífa sig út.  Afsakanir afsakanir. Og allur þessi rútínuskortur hefur sömu áhrif á einhverfugenin mín og naglaískur á skólatöflu. Já einhverfugenin mín - þessi sem dorma alltaf í öllum mínum gerðum og líðan (einhver erfði gorminn minn af þessu og ég á væntanlega helmings sök þar á).

Í framhaldi af því þá pirrar það mig hvað ég er ógeðslega feit. Já, það er ekkert orð sem lýsir líkamsástandi mínu betur.  Ég er ekki ánægð með mig.

Ég er pirruð á flensuskít sem stingur sér niður þegar síst skyldi, þegar ég á að vera á áhugaverðri ráðstefnu á fastalandinu.

Ég er pirruð á overloadi af verkefnum sem sér engan enda á.

Ég er pirruð á draslinu og skítnum í húsinu mínu.  Mér leiðast heimilisverk, nei það er ekki satt. Ég hata þau. Hvernig get ég ætlast til að börnin mín vinni þau með bros á vör þegar ég er alltaf eins og þrumuský þegar ég þarf að snerta tusku eða kúst?

Síðast en ekki síst, ég er pirruð á þessum snjó.  Ef ég hefði viljað búa í snjóbæ hefði ég ekki flutt til Vestmannaeyja.  Það hefur verið svindlað á mér

Ég held að þetta síðastnefnda sé grunnurinn að öllum hinum pirringnum. Ég læt veðrið hafa of mikil áhrif á mig.